To ostatni dzień, w którym uczniowie zamiast na lekcje gromadnie drepczą do kościoła. Od lat, przez trzy dni, miast obowiązku nauki, praktykują rekolekcje.
Co za fasadą Kościoła
Polska jest formalnie państwem bezwyznaniowym. Szanującym odrębność i otwartym na duchowość społeczeństwa. Religia w szkole pojawiła się na podstawie rozporządzenia Ministerstwa Edukacji Narodowej z 14 kwietnia 1992 w sprawie organizowania nauki religii w szkołach publicznych (DzU z 1992 r. nr 36 poz.155). Rozporządzenie podpisał Andrzej Stelmachowski, minister w rządzie Jana Olszewskiego. Nauka religii miała wytyczać dziatwie szkolnej konkretne standardy moralne i pieczołowicie wpajać zasady wiary. Rekolekcje i fizyczny udział w ceremoniach kościelnych wiąże się z praktyka religijną. Nie ma to związku ze światopoglądową niezależnością państwowego systemu oświaty. Można spotkać propozycje rekolekcji w ośrodkach kościelnych w w cenie 450 zł, można wziąć udział w rekolekcjach na Facebooku. Naprawdę, jest w czym wybierać. Można też zgłosić pretensje do swojego pracodawcy i żądać wolnego czasu dla odbycia rekolekcji. Konstytucja, bowiem gwarantuje nam możliwość swobodnej praktyki religijnej.
Co się kryje za Kościelną furtą
Oczywiście żaden pracodawca nie da nam wolnego dla odbycia niezbędnych dla nas praktyk religijnych. Możemy to czynić w wolnym od pracy czasie. Minister Andrzej Stelmachowski zrobił dla naszych milusińskich wyjątek, i nie dbając o ich religijną więź z rodzicami, nakazał szkołom organizowanie rekolekcji w trakcie zajęć lekcyjnych. To konkluzja wynikająca z opinii przedstawionej przez panią Grażynę Czetwertyńską – dyrektora w Ministerstwie Edukacji Narodowej, powstałej w czasie sprawowania funkcji przez minister Katarzynę Hall – koalicji PO / PSL. Sposób postrzegania prawa w tej kwestii niesie szereg wątpliwości etycznych. Ale nie tylko. Masowy udział dziatwy szkolnej w rekolekcjach ma negatywny wpływ na realizacje programów nauczania. Powoduje także szkody materialne. Ministerstwo Edukacji Narodowej nie widzi w tym nic niestosownego, że dzieci miast się uczyć, wędrują grzecznie parami, przez trzy dni w roku do kościołów. Nie w celach edukacji lecz tylko religijnej praktyki, co przecież powinno być bezwzględną domeną rodziców (i jest elementem religijnego obrządku a nie nauki religii). Na to też wskazuje opinia MEN w sprawie rekolekcji w szkołach. Tym samym Ministerstwo od lat trwoni publiczne środki przeznaczone na edukację. Brak lekcji w tym czasie to ogromna oszczędność finansowa – ale nigdzie nie wykazywana i nigdzie nie ewidencjonowana. Czy minister może przedstawić kalkulacje ekonomiczne tych oszczędności tak łatwo, jak to czyni przedstawiając uwarunkowania prawne związane z koniecznością odbywania przez nasze dzieci praktyk religijnych w ramach państwowej szkoły publicznej?
Prawne uzasadnienie obecności dzieci w obrzędzie Rekolekcji: Czetwertyńska / Hall / MEN
Artykuł został pierwotnie zamieszczony na portalu W24, gdzie miał około 190 odsłon (2012). Zarząd W24 pozbawił Roberta Grzeszczyka autorstwa niemal wszystkich ok.150 artykułów przy okazji likwidacji portalu i migracji treści na portal Nasze Miasto. W wyniku interwencji nazwisko autora pojawiło się na pozostawionych przez cenzurę portalu Nasze Miasto (dziś własność Orlen) artykułach. Jednak trwające restrykcje wciąż nie pozwalają na poznanie całej bibliografii Roberta Grzeszczyka na tych portalach, które łącznie wygenerowały dla ich właściciela ponad 890 tysięcy wejść i kliknięć. Dziś artykuł nie jest już widoczny na stronie Nasze Miasto.
Cenzura autorska jak i cenzura państwowa jest typowym bezprawiem stosowanym w III RP czemu poświęcony został oddzielny artykuł na tej stronie internetowej. Link poniżej1.
* * *
18.04.2023
Epilog
Niszczenie kraju to nie tylko zasypywanie kopalni, czy dewastacja innego majątku materialnego.
Obniżanie poziomu edukacji oraz niszczenie morale jest szczególnie niebezpiecznym elementem dywersji.
W kraju, w którym Kościół katolicki ma/miał ogromne znaczenie dla przeważającej masy społecznej, znaczenie moralne i proces niszczenia tej opoki ma różny obraz.
Oczywiście korzyści materialne mogły zachwycać hierarchów Kościoła. I zachwycały Prymasa Glempa. Nie mam świadomości jak reagował na to Karol Wojtyła?
Brak jednak spojrzenia w przyszłość na miarę historii Kościoła, wskazuje na głupotę, nie wspominając o moralnym spustoszeniu lub narodowej alienacji czy wręcz zdradzie.
Było jednak wielu przedstawicieli Kościoła, którzy ostrzegali przed pazernością i bezwzględnym skokiem na kasę i majątek wspólny. Łącznie z innymi działaniami mającymi charakter wyniszczający i rozbiorowy doprowadziły w efekcie do strat moralnych, intensyfikacji ruchów antykościelnych, laicyzacji i odchodzenia z Kościoła.
Ten artykuł poświęcony został jednemu z elementów czynnej postawy i działań instytucji kościelnych, gdy w zamian za milczenie w kwestiach niszczenia państwa, kradzieży majątku państwowego Kościół został „nagrodzony”.
Jedną z takich „nagród” było obdarowanie Kościoła obowiązkiem naukireligii w szkołach. Nie miało to związku ze wzmocnieniem edukacji oraz jej poziomu. Od 1989 roku obserwujemy staczanie się edukacji szkolnej i w efekcie edukacji ponadpodstawowej, średniej i akademickiej. Są to działania bardzo trudne do neutralizacji i późniejszej odbudowy.
W możliwym jeszcze do odnalezienia w internecie wywiadzie z amerykańskim specjalistą ds. dywersji2 dowiedzieć się można o niszczeniu polskiej edukacji, jako elementu kierunkowej dywersji. Wskazywane są długotrwałe skutki takich działań na społeczeństwo.
Czy wykonują je bezpośrednio podpisujący odpowiednie prawa czy też wypełniają inni, efekty są widoczne od lat. A dziś Minister raczy nas kolejnym pomysłem redukcji nauki (czasu jej trwania) w szkołach. Czy kosztem rekolekcji? Z całą pewnością NIE.
Moja interwencja w MEN – bezskuteczna – o czym byłem od samego początku przekonany, spotkała się za to z zainteresowaniem Helsinskiej Fundacji Praw Człowieka. Odrzuciłem ich „pomocną dłoń”, choć wcześniej zwracałem się o pomoc w obronie praw własności naruszanych przez procedury związane z systemem odszkodowań za straty które ponoszą ludzie w związku z ochroną dzikich zwierząt. HFPC nie byla jednak zainteresowana prawem własności, lecz kwestiami ideologicznymi osłabiającymi państwo. Niszczenie własności przez instytucje i legislacje i utrzymywanie takiego stanu osłabia generalnie państwo. HFPC działa w tym kierunku. Rekolekcje dziatwy szkolnej trwają więc w najlepsze.
W świadomości i wsparciu wszystkich sił politycznych kraju.
Informacje parafialne, Parafia Zwoleń o rekolekcjach dzieci
Nie walczę już z rekolekcjami (i nie walczyłem wskazując jedynie na swe wątpliwości prawne i etyczne), gdyż jestem świadomy, że dziś pozycja Kościoła w Polsce jest tak słaba i zasłużenie słaba, pozbawiona autorytetu moralnego, że nie jest on w stanie się już podnieść. Mam nadzieję, że społeczeństwo pozbawi go nie tylko zagarniętych bezprawnie dóbr. Wątpliwe jest bowiem samoistne uzdrowienie tej instytucji.
Marek Budzyński – zwycięski projekt Świątyni Opatrzności Bożej Warszawa – WilanówZwycięski projekt Świątyni Opatrzności Bożej Warszawa – Wilanów, Marek Budzyński, został zdyskwalifikowany decyzją Glempa, do której ktoś go ponoć zmusił – jak publicznie przekazał sam Marek Budzyński http://niaiu.pl/wp-content/uploads/2020/05/mbfinal5_optimized.pdf
1Rząd dobrej zmiany nie zgadza się na cenzurę – Morale, etyka, które stoją za naukami Kościoła, nigdy dotychczas nie zaowocowały krytyką cenzury, która zabiera podstawowe wolności członkom jego wspólnoty.Nie ograniczyły jednak pazerności na dobra doczesne, kosztem tej wspólnoty. 2Polska jest bezbronna wobec nowoczesnej dywersji (wywiad) – jednym z najgroźniejszych elementów osłabiających każde społeczeństwo jest redukowanie jego intelektualnego potencjału. W państwach centralnie sterowanych i autorytarnych jest to tym łatwiej przeprowadzić, gdyż wystarczy dostęp do amoralnych klik sprawujących zarząd.
Owszem, interesują mnie rozważania filozoficzne. Jestem przekonany, że rozbudzają w każdym zainteresowanie światem, logiką, wiedzą. Prowadzą nas do światła. Skupjając się bowiem na wiedzy i prawdzie, chcąc nie chcąc oddalamy się od świata potocznego i powszechnego, który dziś ze światłem mało ma wspólnego. I nasze wnioski stają się wówczas inne – inne niż wnioski współplemieńców. Nasze spostrzeżenia są inne i reakcje także. Stajemy się spokojniejsi, wyrozumialsi. Tolerancyjni. Co nie oznacza, że tolerujemy wszystko, nawet brak tolerancji (czego, niestety, jesteśmy świadkami przy okazji walki z tzw. płaskoziemstwem, czy indoktrynacji anarchią ekologistyczną, wegańską, LGBT, fałszywie patriotyczną, tworzeniem wroga, etc, etc, etc). Nie sądzę bym znał prawdę, ale jestem przekonany, że rozważania filozoficzne i takież dociekania zdecydowanie bardziej do niej przybliżają, bardziej niż ślepe poleganie na mediach czy przekazach polityków. Z racji wykształcenia i zainteresowań nie wszystkie kierunki dyskusji toczących się w przestrzeni publicznej budzą moje zainteresowanie. Las i środowisko – to bardzo szerokie pojęcia, i to im staram się poświęcać czas. Gdy zmierzam się czasem z profesorem Wojciechem Sady1, próbując jego analiz na temat nauki, mam tę satysfakcję, że choćby przez wiek swój, porusza jej mizerię czasów raczej nam współczesnych. Oczywiście praca Jana Gwalberta Pawlikowskiego („Kultura a natura”), Frederica von Hayek („Intelektualiści a socjalizm”) czy analizy Helge Kragh („Wielkie spekulacje”) wskazują, że nieuka to nie jedynie rzecz dnia dzisiejszego. Ośmielam się jednak twierdzić, że w naukach przyrodniczych i humanistycznych to dziś dominanta. Oczywiście twierdzę tak, gdyż chciałbym mieć poczucie komfortu gdy idzie o zasób wiedzy samodzielnie zdobytej w czasach zamierzchłej – socjalistycznej „ciemności”. Ta ciemność jednak ciemnością nie była, na co wskazuje profesor z Oxfordu Hang Ha-Joon w książce „23 rzeczy których Ci nie mówią o kapitaliźmie”. Twierdzi wręcz, że w upadłym obozie socjalistycznym poziom wiedzy i edukacji był znacznie wyższy niż w obozie przeciwnym. Ale ówcześni rządzący nie starali się, lub nie umieli wykorzystać tej przewagi. Może się bali? Czy wiemy dlaczego? Jakie były tego przyczyny? Wracając do tematu filozofii i jej zainteresowania środowiskiem przyrodniczym, jestem dość wyczulony na pojawiające się w filozoficznych dysputach półprawdy lub ewidentne fałszywe watki, dysonanse. Jeden z moich ulubionych felietonistów Adam Grobler (profesor, Instytut Filozofii Uniwersytetu Opolskiego oraz członek Komitetu Nauk Filozoficznych PAN) którego ironia i styl bardzo mi odpowiadają, na łamach „Filozofuj”, popełnia czasem taki dysonans w moim odbiorze nauki, że nie mogę się powstrzymać od zaklęcia – gdy zdarzy mu się wtręt na temat środowiska. Nie ma związku z wiedzą, lecz z potocznym przekazem znajdowanym w mediach brudnych od nietolerancji, niewiedzy, braku zainteresowania rzeczywistym obrazem i nierozpoznawaniem tematu w celu jego prawdziwego poznania i przekazu. Dzisiejszych treści medialnych jednolitych, gładkich jak covidowa sraczka.
Smog w lesie. A gdzie mądrość i filozofia
„W obliczu grozy dnia dzisiejszego książka Redlińskiego nabiera nowej wymowy. W radosnej opowieści z lat powojennych o przełamywaniu kolejnych tabu w Taplarach na Podlasiu znajduję słowa tyleż zabobonne, co jakoś prawdziwe i moralnie napominające. Jakby kto klona przy domu „ścioł, to i mnie podetnie!… I w lesie też nie można ścinać: nie wiadomo, kogo się ścina. To jakby drzewów nie ścinać, ludzi nie umieralib? Nie umieralib. To czemu ścinajo?… Gotować, grzać trzeba… Ale bez potrzeby drzewo ściąć albo pokaleczyć, o, grzech straszny”. Dziś w Polsce, między innymi z powodu wycinki drzew, smog ścina kilkadziesiąt tysięcy osób rocznie.” Jestem leśnikiem (choć uzupełniałem nauki także na innym kierunku) i reaguję na zgrzyt, który pojawił się na samym końcu felietonu. Ponieważ koniec to swoiste przesłanie i morał, tym bardziej wprawił mnie w osłupienie. Bo jeśli nie mam wątpliwości co do przekazu Redlińskiego, to już odczytywanie go przez autora budzi mój sprzeciw. Doprawdy, którą ścieżką krąży myśl, wiedza, doświadczenie autora, że łączy kwestie wycinek drzew w lesie ze smogiem?
Bogactwo przyrody w lesie gospodarczym – okolice Lądka Zdroju; prowadząc gospodarstwo leśne, a więc także wycinkę drzew (widoczny wyraźnie pień po ściętym świerku), odpowiada za smog?
Smog to określony stan atmosfery, zanieczyszczonej przez człowieka, pojawiający w określonych warunkach ciśnienia atmosferycznego, wilgotności, wiatru i w określonych obszarach — przestrzeniach zurbanizowanego świata. Raczej nie spotkamy go w lesie, nie będzie go nawet na świeżej porębie. Nie z powodu wycinki drzew powstaje smog. Teraz o wycince. Wiązanie wszystkiego, nawet już i smogu, z planową i racjonalną gospodarką leśną (w Polsce nie ma rąbanych i zamienianych na pola lasów deszczowych jak w Brazylii czy na Borneo) to już kompletna nieznajomość jej funkcjonowania. Lub uleganie mainstreamowym fałszerstwom.
Smog to bezpośrednia efekt m.in. wycinki drzew w lesie w Polsce – twierdzi „mądrość”
W sumie, w czasie najnowszej historii lasów w Polsce, wycięto taką samą masę drzew, jaka dziś rośnie!2 – Wydaje się to niemożliwe? Otóż lasy są odnawialnym bogactwem naturalnym każdego kraju. Oczywiście gospodarka leśna musi chcieć wykorzystywać te atrybuty odnawialności. W Polsce jest to wykorzystywane: przybywa nie tylko powierzchni pod lasami, ale zwiększa się także ich masa na pniu. Zwiększają się więc także możliwości fotosyntezy. I zwiększałyby5 się możliwości pochłaniania „trującego gazu”, jakim już niektórzy nazywają dwutlenek węgla (CO2) – sic! Elementami niewątpliwie powodującymi smog w miastach jest zła gospodarka przestrzenna i przyrodnicza, która tam ma miejsce. Większość korytarzy napowietrzających miasta została zabudowana decyzjami najczęściej tych, którzy dziś najgłośniej podnoszą kwestie smogu. Likwidacja terenów zielonych, zagęszczanie zabudowy — to ewidentne działania smogotwórcze. Nie trudno odszukać autorów tych działań (np. urbaniści i architekci pełniący nawet funkcje prezydentów miasta w Warszawie). Tym też jest zwężanie szerokości ulic w Warszawie, a w efekcie generowanie korków i większego spalania paliw. Mówimy o smogu a nie mówimy o instytucjach odpowiedzialnych za czyste powietrze, za jego kontrolę, za rozwiązania (nie zakazy!), które powinny ograniczać skażenie atmosfery. A winne są lasy (sic-!). – Ta podsuwana ludziom niedorzeczność zajmuje wielu z nich, zajmuje też prfesora filozofii.
Lasy gospodarcze coraz czesciej przypominają parki i rezerwaty, w których specyficznie pojęta ochrona środowiska je unicestwia (okolice Olecka) . Czy takie też generują smog?
Smog to złe powietrze — i walka o jego jakość jest najistotniejsza. Lecz nie kwestią jest spalanie, lecz pozostaje kwestią jakość oczyszczania wyziewów i dymów. Państwo natworzyło wystarczająco dużo organów kontrolnych, by pilnować standardu. Czemu nie pilnuje? Czyż nie podpowiada Bartłomiej Sienkiewicz („…państwo to ch.., d… i kamieni kupa”)? Nie węgiel jest tu winien, lecz sposób jego wykorzystania. Nie tylko węgiel jest spalany w celach energetycznych. Mamy ropę, gaz, drewno. Każde masowe spalanie może być z łatwością kontrolowane. Ciężko jest natomiast kontrolować spalanie indywidualne. To jednoznacznie wskazuje kierunek: duże i mocne inwestycje w duże spalarnie (elektrociepłownie) wraz z zaopatrzeniem mieszkańców miast w energię, ciepło i zimno (tak, to nie przejęzyczenie – latem również w zimno) oraz polityka zachęt w kierunku gospodarstw indywidualnych poza sieciami miejskimi.
Katastrofa klimatyczna jako wynik autorytaryzmu i społeczeństwa zamkniętego – a co z zatrutym środowiskiem
„Zamknięte może być społeczeństwo o kulturze plemiennej, ale i rozwinięte społeczeństwo pod rządami autorytarnymi, skrępowane nakazami i zakazami przez nieznoszącą sprzeciwu władzę. Dziś, w zglobalizowanym świecie, wyraźniej niż w czasach Bergsona widać, że społeczeństwo zamknięte nie jest w stanie spełnić obietnicy stabilizacji, bezpiecznego pławienia się we własnej wąsko zdefiniowanej kulturze. Odcięcie się od innych społeczeństw w sferze idei prowadzi do uwiądu kultury i zacofania technologicznego, w sferze handlu do zapaści gospodarki, a obecnie, nie tyle na dodatek, co raczej przede wszystkim, do katastrofy klimatycznej.”
Ten raj straciła cywilizacja łacińska pod drzewem obfitości. Wiara, nad stratą dominującej roli to ślepota nad kosztami jakie ta cywilizacja przyniosła Ziemi, i wciąz ją nimi obciąża.
Stary Chińczyk z pewnością kiwa głową z politowaniem na takie treści. Pamięta bowiem czasy Prezydenta Nixona, gdy Chiny były bardzo zamkniętym i niedostępnym krajem, a ONZ walczyło wówczas z katastrofą oziębienia i nadchodzącym nieubłaganie kolejnym zlodowaceniem półkóli północnej3. Zmiany klimatyczne i charakterystyka ziemskiego klimatu to zmienność i stała niestabilność. Świadczy o tym choćby pomnik poświęcony walce z
Kamień poświecono nie tylko zwycięstwu nad szarańczą
szarańczą stojący w parku w Zwierzyńcu4. Świadczą zapisy historyczne. Na rycie wspomnianego wyżej pomnika przeczytamy zaś o tym jaki wysiłek ponióśł „lud Boży” ku pożytkowi swojemu i Bożemu. Ale ani słowa o tragedii zmian klimatycznych, zamkniętym społeczeństwie czy autorytarnych rządach. Oczywiście indoktrynacja była zawsze, lecz już jej skale były różne. Z pewnością miały też związek z etyką i morale. W dobie upadku autorytetów (gdy profesor filozofii łączy smog z wycinką lasu) i możliwości jednoczesnego wpływania na „lud Boży” przez medialne przekazy, zuchwałość i brak oporów moralnych buduje w społeczeństwach bardzo różnorodne teorie, które służą odwracaniu uwagi od realnych problemów lub działań władców tego świata. Dziś, gdy Chiny są otwarte na świat, ale nie uległy indoktrynacji „pseudowolności” czy „pseudodemokracji” mamy w przestrzeni światowej doktrynę globalnego ocieplenia o podłożu antropogenicznym – czyli jak wskazuje profesor Adam Grobler – mamy katastrofę klimatyczną. Ta doktryna czy strategia generuje określone legislacje i działania. Generalnie nie chroni ona środowiska w biednych i ubogich krajach, lecz manipuluje obszarami bogatymi i efektywnymi gospodarczo: gdyż tylko tam możliwe jest wygenerowanie sowitych korzyści. Czemu Adam Grobler łączy katastrofę klimatyczną z społeczenstwem zamkniętym i autorytarnymi rządami? Czy nie ulega dominującej manierze? Która przecież ma określony cel.
Fragment z krajobrazu Niemiec, wyeksportowanego do krajów trzeciego świata
Katastrofa klimatyczna – jeśli rzeczywiście jest – to wynik skażanego od lat środowiska. To środowisko jest w największej mierze skażane przez cywilizacje zachodu, a więc cywilizację najmniej autorytarną, choć dziś trudno już na to wskazywać jednoznacznie. I dziś generowana jest tu doktryna katastroficzna wraz z tworzeniem legend w postaciach, np.: Al Gore czy Grety, które to wygladając z każdej szuflady, wraz ze stworzonymi im do pomocy organizacjami suto dotowanymi przez cywilizacje zachodu, budują społeczeństwo proli. Czy filozofia ma tu jakieś zadanie do wypełnienia? – i wzmacniania klasy rządzącej i posiadającej?
Wszyscy mamy świadomość uproszczeń, które obserwujemy wokół. Upolitycznienie i ideologizacja sięgnęły bruku. Dosięgły nie tylko Adama Groblera. Ciężko jest się odnaleźć uczciwości i prawdzie w zawłaszczonej rzeczywistości, gdy dodatkowo ma się jakiś ponadprzeciętny apetyt. Słabość i słabostki nie tyle niszczą naszą własną duszę co ciagną do piekielnych czeluści wszystkich, którzy wierzą, że mamy elity, uczciwość i sprawiedliwość. Gdyby się nie dali ciagnąć to i A. Grobler byłby czystszy i filozofia mądrzejsza. Filozofia znaczy umiłowanie mądrości – mądrość. Jeśli Adam Grobler jest filozofem to znaczy, że jest mądry. Jeśli jest mądry to jak rozumieć jego słowa? A jeśli mówi wprost, dosłownie, bez podtekstu, to czy jest madry? Czy Grobler jest filozofem?
Zastanów się, czy Twoje słowa nie urażą światopoglądu sąsiada i jego idei. Ugryź się w język. Pomyśl, czy możesz powiedzieć, czy napisać o tym albo o tamtym.
Murzynek Bambo na ilustracji do wiersza Juliana Tuwima w Elementarzu Falskich
Wolność słowa czy cenzura, czy autocenzura?
Nawet Murzynek poległ – razem z Tuwimem. A Komisja Europejska próbowała ukarać posła za tzw. mowę nienawiści. Mowa zawierała krytykę cenzury i autocenzury.
Czy luminarze nauki, cenzurując innych luminarzy, zajmują się cenzurą, czy może to jest coś innego? Czy rzeczywiście reprezentują to, co uważamy za świat nauki? Nieuka i moralny rynsztok. Cenzura ma wiele postaci.
Spis treści 1. Cenzura 2. Cenzura w Konstytucji
3. Cenzura cenzurze nie równa I
4. Cenzura cenzurze nie równa II
5. Cenzura w Ustawie o słuzbie cywilnej 6. Casus Trumpa czyli polskie perygrynacje z cenzurą
Cenzura (łac. censere ’osądzać’)
– kontrola publicznego przekazywania informacji, ograniczająca wolność publicznego wyrażania myśli i przekonań. Polega na weryfikacji audycji radiowych, telewizyjnych, widowisk, Internetu itp. przez organy państwowe z punktu widzenia ich zgodności z prawem, polityką państwową, obronnością. Znana też jest definicja cenzury jako świadomego wprowadzania w błąd poprzez selektywny dobór zazwyczaj masowo rozpowszechnianych informacji.
Cenzura jest ogółem działalności mającym na celu odniesienie jakichś korzyści przez cenzurującego. Rozpowszechnianie informacji niepełnych (prawda selektywna) oraz błędnych (kłamstwo) powoduje pożądaną manipulację światopoglądu lub poziomu świadomości. Prowadzi to do ograniczenia prawa do wypowiedzi jednej osoby bądź instytucji przez inną, również przez państwo podstawowych praw człowieka – prawa do wolności słowa i wolności prasy.” Jest też o autocenzurze, cenzurze redakcyjnej. Tyle Wikipedia. Oczywiście są osoby, które uważają, że Wikipedia nie może być źródłem wiedzy. Albo, że w dzisiejszym świecie pełnym interesów i … cenzury, nie można bazować na jednym źródle informacji. A więc sięgnąłem do Encyklopedii i przyznam wielkich różnic nie spotkałem. Cenzura publiczna, państwowa, religijna, obyczajowa, cenzura redakcyjna. A co Słownik Języka Polskiego w tej kwestii? Wybija się cenzura urzędowa. Lecz nie możemy, wydaje mi się, poważnie traktować tych definicji, jeśli przyjmiemy, że cenzurą są wszelkie ograniczenia wolności wyrażania myśli i przekonań czynione w ramach działalności organów państwowych a nie są nimi działania w sferze komercji, też działających w przestrzeni publicznej. Bo idąc takim tokiem rozumowania, Konstytucji podlegają urzędy i jednostki podlegające Państwu, te zaś, które nie podlegają państwu, nie muszą przestrzegać porządku publicznego opisanego w niej. Nie chcę przytaczać wszystkich elementów konstytucyjnych i wskazywać na bezsens rozumowania, że ktoś lub coś na obszarze Polski nie podlega prawom, które tu ustanowiono. Także w zakresie cenzury. Oczywiście są państwa na świecie, które uważają, że ich prawa obowiązują ponad prawami miejscowymi, że ich prawa są najważniejsze. Służenie zewnętrznym prawom, stawianie ich ponad własnymi jest zdradą (niezależnie czy moskiewską, waszyngtońską, brukselską , izraelską czy ukraińską). Wracając zaś do definicji cenzury, musimy uznać, że jej opis w Wikipedii nie jest prawdziwy – w tym przypadku możemy się pokusić o stwierdzenie, iż został ocenzurowany. Istotą tej cenzury jest pozbawienie czytelników Wikipedii szerszego spojrzenia na aspekt cenzury ponad obowiązek przestrzegania wolności słowa tylko przez organy państwa. Podobnie zawężone definicje przedstawiają pozostałe źródła. Prawdą jest, że nie mamy możliwości wpływania na treści przedstawiane nam przez redakcje i właścicieli mediów. Miejmy świadomość, że są one cenzurowane, gdyż celowo nie przedstawiają spraw w pełnym spektrum, wiele spraw znaczących dla społeczeństwa nie jest mu przekazywanych, za to wiele spraw marginalnych jest wyolbrzymianych. Te rzeczy dzieją się w mediach tzw. publicznych (choć one publicznymi nie są, nie są też mediami misyjnymi) i dzieją się w mediach komercyjnych. Nie są więc mediami wolnymi skoro treści przez nie przekazywane są cenzurowane. Media przestały zajmować się faktami, lecz walczą o zdobycie klienta na rynku reklamy. Może się zdarzyć i się zdarza, że o treściach decyduje rynek reklamy – prócz rynku idei narzucanych przez właścicieli mediów. Bo posiadanie mediów pozwala wpływać na losy ludzi i losy państwa. Wskazuję tym samym na element wartości pieniądza: istotny jest, bo może wpływać na kształt mediów, a tym samym na kształt państwa.
Ile więc jest tu wart Jan Kowalski? – wartość Kowalskiego to ilość środków potrzebna do narzucenia mu określonej wizji świata oraz trwałego złączenia go z określoną dominantą medialną i ideologiczną. Nie będzie tu o metodach, jakich się używa, by Kowalski połknął przynętę lub złapał się w sieć. Z całą pewnością instytucje państwa wspomagają zniewolenie Kowalskiego narzucając określony schemat i poziom edukacji – począwszy od przedszkola. Państwo nieobywatelskie, pozbawione wpływu społeczeństwa na instytucje i eliminujące społeczeństwo z systemu decyzyjnego jest szczególnie zainteresowane w tworzeniu rozwiązań ograniczających wolność wypowiedzi i eliminujących prawdziwe i spontaniczne dyskusje na tematy publiczne. Właściwie na każdy temat. To Państwo nie jest państwem interesu narodowego i kulawej Konstytucji ale interesariuszem określonych organizacji i mafii politycznych. Takie państwo buduje cenzurę, choć medialnie przedstawia się obrońcą wolności, narodowej tożsamości i demokracji. Cenzura w Konstytucji Stojąc na gruncie prawa musimy prócz istoty definicji cenzury spojrzeć na zapis Konstytucyjny. Nie ma tu nic o urzędzie, o redakcji, etc. Jest informacja, że cenzura jest zła i zakazana. A wiec wszystko to na co wskazują definicje Wikipedii, Encyklopedii czy w końcu Słownika Języka Polskiego, w werbalnym przedstawieniu jak i w myślowym uzupenieniu jako cenzura, jest niedopuszczalne na obszarze Polski. Cenzura jest w Polsce bezprawna, niezależnie czy dzieje się w przestrzeni administracyjnej, państwowej czy komercyjnej.
Cenzura cenzurze nie równa I
Wejście do siedziby Głównego Urzędu ds. Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk
Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk (ul. Mysia 5, 00-496 Warszawa) – to autentyczna instytucja porządku prawnego po 1944 roku w PRL. Coraz mniej ludzi pamięta czasy PRL. Istniał wówczas oficjalny urząd państwowy, który ingerował w publikacje: gazety, książki, w scenariusze filmowe i teatralne , posiadał listę zakazanych tekstów, książek i autorów. Pilnował ówczesnej poprawności politycznej. To był oficjalny urząd, który działał legalnie w prawie PRL. Decyzje Urzędu nie podlegały zaskarżeniu, ale często były … negocjowalne. W ostatnim stadium rozkładu PRL często się zdarzało się, że po artykułach zdjętych ze szpalty jakiejś gazety, pozostawiały w tym miejscu puste, biąłe plamy z informacją, że zadziałał Urząd ds … – właśnie cenzura.
Cenzura stanu wojennego dotykała prywatnej korespondencji. Czy to nie przypomina cięć spotykanych w dzisiejszych portalach społecznosciowych – w warunkach pokoju, demokracji i wolności słowa
W Stanie Wojennym masowo cenzurowano listy – i często ich fragmenty były fizycznie wycinane nożyczkami, wraz ze wskazaniem podstawy prawnej takiego działania. Swoisty legalizm.
Ale PRL nie ograniczał pomocy mieszkańcom kraju przez służby medyczne w czasie czarnobylskiej katastrofy, jak to czynią obecne władze w dobie sztucznie wywołanej paniki śmierci – co powoduje nadumieralność ludzi chorych i starych (wcale nie na ulubioną przez media zarazę zapalenia wirusowego typu Covid). Cenzura działań służb medycznych nie była istotna dla istnienia ówczesnego państwa – PRL. Dziś przekonujemy się, że ideologia i polityka zawłaszcza także zdrowie i opiekę medyczną. III RP Wszyscy myśleli, że gdy zniknie przeklęty urząd to nastanie pełnia szczęścia. Ale byli tacy, którzy wiedzieli, że nie na tym polega „wolność”. Nie na tym polega „wolność słowa”. Wiedzieli jak i co czynić by cenzura trwała, by trwała niewola. Bo to, że myśl wolna to nie wszystko. Swoboda, wolność i demokracja to wolność swobodnej publicznej dyskusji, prezentowania różnorodności poglądów by uświadomić nimi wszystkich. Dziś mamy blokadę informacyjną podobną do czasów PRL. Choć w Konstytucji III RP jest zapis zakazujący cenzury a w PRL istniał oficjalny urząd cenzury. Ta wolność słowa III RP niewiele odbiega od cenzury PRL. A może jest gorsza? Nowa poprawność polityczna „wszystko co inne” nazywa hejtem lub płaskoziemstwem, siejąc strach ostracyzmu i publicznego niebytu. Uświadomienie mieszkańców PRL w zakresie istnienia cenzury było o wiele większe (w końcu istniała legalnie). W ramach oporu budowano równoległy przekaz, który przenikał do wszystkich warstw i był powszechnie wiarygodny. Dziś ludzie uwierzyli, że obecny system powstały na gruzach PRL jest systemem, o który walczyła cała Polska. Oczywiście nikt nie dopuszcza do krytycznych dyskusji na ten temat.
Stanisław Tymiński – wiec wyborczy
Ale wszyscy wiemy jak jest, skoro już rok po „magdalenkowym zwycięstwie” wygrywał Stanisław Tymiński – co jednoznacznie wskazywało na społecznie negatywny odbiór zapoczątkowanych właśnie przemian. Było to sygnałem do wzmożonej pracy propagandowej dla wszystkich sił, które przejęły PRL kosztem tego niezadowolonego społeczeństwa 1 . W tym czasie z Gazetą Wyborczą żegnał się Stanisława Remuszko. To jego protest przeciwko łamaniu standardów wolności słowa, demokracji, tolerancji w redakcji tej gazety. – Protest nic nie dał.
Jan Kelus śpiewał przed laty („Pytania których nie zadam” – https://www.youtube.com/watch?v=rLcvhSKjIBY) zagrzewając do zmian o lepsze. Trzydzieści lat później pisał list do Michnika2, w którym wskazywał na istotna rolę jego środowiska w niszczeniu wolności i demokracji, i choć przyjął order od „nowej, lepszej zmiany”, to zmian się nie doczekał i nie doczeka.
… skoro Sędzia Agnieszka Matlak w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej orzekła, iż „negatywne treści na temat Adama Michnika redaktora naczelnego Gazety Wyborczej oraz wydawcy tej gazety Agory S.A. są sprzeczne z zasadami współżycia społecznego” (wyrok z dnia 26 września 2005; sygn. III C 1225) pisał w swoim liście Jan Kelus
Skutki cenzury i efektów tzw grupowego myślenia mogą być różne; od całkiem „niewinnych igraszek” w przedszkolu po śmierć dziesiątek tysięcy w ramach błędnie zdiagnozowanej sytuacji w Państwie (pandemia i narzucone społeczeństwu restrykcje nie tylko gospodarcze lecz przede wszystkim medyczne), po setki tysięcy i miliony istnień w czas konfliktów zbrojnych. Ostatnio proces ubywania tej pamięci po PRL-owskiej wersji cenzury przyśpieszył. Pandemia, która powstała w wyniku istotnej zmiany definicji tego słowa, oraz działania z nią związane, wskazują na wiele elementów łamania Konstytucji w zakresie zakazu cenzury, tak przez organy administracji państwowej jaki i komercyjnych mediów, co skutkuje znaczną nadumieralnością w kraju – to bardzo tragiczny wymiar ograniczania wolności i bezprawia w wykonaniu administracji rządowej.
Wskazywał no to Stanislaw Remuszko.
Stanisław Remuszko ( 30 stycznia 1948 – 26 grudnia 2020)
Krótka historia jego współpracy z Gazetą Wyborczą obnażyła cały system tzw. magdalenkowej demokracji i wolności słowa. Brak reakcji ze strony innych mediów i stowarzyszeń zdeterminowało zasady dziennikarstwa i mediów w III RP. Media głównego nurtu bazują na zasadach manipulacji i cenzury. * Czy nie czas powołać odznaczenie jego imienia dla przedstawicieli rzetelnego dziennikarstwa i rzetelnych mediów. I z drugiej strony, czy nie pora na kapitułę, która będzie raz w roku wytykać największe medialne oszustwa i manipulacje.
Okładka ksiązki
Cenzura cenzurze nierówna II
Choć Konstytucja bezwzględnie wskazuje, że cenzura nie jest dopuszczalna, to jednak zapis, który jest tam zawarowany może być postrzegany w różny sposób. W liście do Pana Jacka Kłudki (wiceprezesa Oficyny Wydawniczej pisałem: „Zdaję sobie sprawę, że konstytucyjna gwarancja braku cenzury jest w istocie pustym słowem. Zapis powstawał w okresie przesilenia po rozpadzie struktur PRL, i miał związek z cenzurą typu administracyjnego. Był swoistym przypomnieniem czasów PRL i negatywnie odbieranych działań Urzędu z Mysiej nr 5. To wystarczyło tłumowi gapiów. Dziś brak Urzędu ds. Kontroli Publikacji i Widowisk nie oznacza, że cenzura to sprawa przeszła. Abstrahując od autocenzury (w sumie najbardziej wyniszczającej wolność i niezależność) istnieje cenzura wydawnicza i właścicielska, która nie leży w obszarze zainteresowania dzisiejszego Państwa. Nie leży – to jest mało powiedziane. Jest wykorzystywana z pełną premedytacją przez Państwo na wielu obszarach jego funkcjonowania.” (więcej tu )
Las Polski – minęło 100 lat. Czy to kryzys wieku?
Nawiasem mówiąc w odpowiedzi Pan Prezes Jacek Kłudka oburzył się na podejrzenia o cenzurę i poinformował mnie o zakazie publikowania w zarządzanej przez niego prasie – czym wskazał dobitnie na własne odczuwanie pojęcia cenzura. Czyż to nie imienny zakaz podobny do tych, które obowiązywały w okresie działania Urzedu ds Kontroli Pracy, Publikacji i Widowisk? Oczywistym jest, że wszyscy uczestnicy mający związek z tym medium, chcąc czy nie chcąc, wspierają to odczucie Pana Jacka Kłudki, Oficyny Wydawniczej Oikos, i jej niemieckich właścicieli (BLV VERLAGSGESELSCHAFT MBH oraz DEUTSCHER LANDWIRTSCHAFTSVERLAG GMBH) – wspierają swoimi nazwiskami cenzorskie działania. Mając nadzieje, że podobne ich nie dotkną (członkowie Rady Programowej Lasu Polskiego: Andrzej Antczak, prof. Tomasz Zawiła-Niedźwiecki, Maria Brzozowska –RDLP Gdańsk, Jerzy Flisykowski, Iwo Gałecki -LZD Siemianice, Wojciech Gil – PTL, Edward Marszałek – RDLP Krosno, Romuald Roman – SPL, Bogdan Skibiński, Jan Suder, Kazimierz Szabla, Jacek Szulc – Nadleśnictwo Wejcherowo) bohatersko, świadomie lub nie, wspierają cenzurę tego medium oraz manipulacje DGLP. Oczywistym jest, że treść listu prezesa może mieć inne przyczyny, których otwarcie nie wyartykułował. Zaprezentowana postać osobistej odpowiedzi była zdecydowanie łatwiejsza dla wiceprezesa Zarządu od przyznania, że przyczyną nie był jednak mój list z pytaniami do zarządu i redakcji, lecz oczekiwania głównego reklamodawcy – Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych, która już wcześniej cenzurowała moje artykuły na temat zniszczenia skarbu narodowego jakim jest Puszcza Białowieska, czy idei gwarancji konstytucyjnych dla lasów publicznych Polski. Tym samym wskazuję na kolejny czynnik przyczynowy: cenzura może być powodowana przez elementy zewnętrzne, np. przez znaczącego dla danego medium reklamodawcę.
Logo Gazety Wyborczej
Znamy przypadek Gazety Wyborczej, która była największym biorcą środków państwowych spółek i urzędów, póki u władzy był obóz PO/PSL. Obóz skrzętnie wykorzystywał pozycję płatnika, ale był też skrzętnie wykorzystywany – gdyż zbudował ogromną siłę medialną mającą wpływ na różne elementy władzy. To doświadczenie, które pozwala wyciągać wnioski każdej opcji politycznej. Po zmianie władzy ośrodek Gazety Wyborczej, który praktycznie stworzył model funkcjonowania mediów w Polsce, nie mógł się czuć zaskoczony, że został odcięty od publicznego finansowania. Jednak hipokryzja organu Ob. Michnika Adama jest tak znaczna, że skargi Agory S.A. sięgnęły daleko poza granice państwa. Obecne państwo (IIIRP) dba o brak wolności słowa formalnie i prawnie w różny sposób. To, że ludziom bez przerwy wskazuje się idee społeczeństwa obywatelskiego jest elementem cenzury i socjotechniki w celu odwrócenia uwagi od matrixu, którego nie dostrzegają osoby skupione przed ekranami telewizorów. Celem jest także wskazanie, że obecny system cenzury to właśnie istota dobrego państwa i społeczeństwa obywatelskiego. Dziś przejawem cenzury jest tworzenie obrazu hejtu, mowy nienawiści, faszyzmu – generalnie propagowanych przez ośrodki, które faktycznie ten hejt tworzą, zajmują się mową nienawiści, nie dopuszczają do dyskusji, działają przeciwko tolerancji, czy w swych działaniach powielają metody mediów faszystowskich lub faszystowskich działań. To odwracanie pojęć jest powszechne i trafia często na podatny grunt społeczeństwa, które nie zajmuję się analityką i krytyką stanu. A przecież wystarczy wspomnieć słowa George Orwella o prawdzie i fałszu: „Im bardziej społeczeństwo dryfuje od prawdy, tym bardziej nienawidzi tych co ją głoszą”. A społeczeństwo jest zniekształcane przez tych, którzy głoszą „nową prawdę, nową rzeczywistość” czy ostatnio „nową normalność”.
Ustawa o służbie cywilnej cenzuruje urzędników
Ta chwalebna Ustawa, wzorzec dla całego cywilizowanego świata, nie jest
Drogowskaz dla kadry kierowniczej administracji państwa IIIRP
zgodna z międzynarodowymi porozumieniami dotyczącymi praw człowieka w tym także wolności słowa. Mamy tu wyrazisty zapis prawny a nie medialne chwalenie się obywatelskością i mistrzostwem świata jaki osiągnęła III RP w „budowie demokracji” i „wyzwalania” nas z PRL-owskiego ciemniactwa. To całkiem „przyzwoity standard” gwarancji dla konstytucyjnej wolności słowa w IIIRP, nieprawdaż? Urzędnik nie ma prawa prezentować swojej osoby, swoich poglądów w przestrzeni publicznej a także swojej osobistej-własnej osoby. Naruszałoby to bowiem jego bezstronność polityczną. Czy można zaordynować człowiekowi bezstronność wobec wielości bogactwa publicznego bytu państwa?
Czy twórcy Ustawy, czy całe państwo, czują się przez to spokojniejsze, odetchnęli z ulgą? Czy nie wystarczy już, by wszyscy wykonywali swoją robotę w sposób uczciwy i należyty? Ale nie ma problemu ze złą robotą w tzw wyższych sferach władzy, skoro jest z doboru poza jakimikolwiek standardami, prócz standardu … mojszości czy … najszości (Państwo świra). Bo jeśli nie wystarczy, i są jeszcze dodatkowe przesłanki i wymagania, to ta należytość i uczciwość w robocie zdaje się być w gruncie drugorzędna w stosunku do fałszu i obłudnej lojalności wobec … mojszości. Ten zapis Ustawy jest rażąco sprzeczny z zapisami międzynarodowych traktatów powstałych w okresie podziału świata na „dobry” Zachód i „zły” Wschód, których celem było wskazywanie złemu „Wschodowi” wartości podstawowych, które są istotne z punktu widzenia jednostki, jej praw i wolności (w tym wolności do wyrażania poglądów). Dziś żadna organizacja z „Dobrego” Zachodu nie dostrzega sprzeniewierzenia się tym zasadom ani na obszarze byłego „Złego” Wschodu ani na obszarze własnym. Chyba że naruszany jest interes i zasady, które „Dobry Zachód” przewidział dla „Złego Wschodu”. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka ONZ: Artykuł 19 – Każdy człowiek ma prawo wolności opinii i wyrażania jej; prawo to obejmuje swobodę posiadania niezależnej opinii, poszukiwania, otrzymywania i rozpowszechniania informacji i poglądów wszelkimi środkami, bez względu na granice; Artykuł 20 – 1. Każdy człowiek ma prawo spokojnego zgromadzania i stowarzyszania się. Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności: – Artykuł 10 -Wolność wyrażania opinii: Każdy ma prawo do wolności wyrażania opinii. Prawo to obejmuje wolność posiadania poglądów oraz otrzymywania i przekazywania informacji i idei bez ingerencji władz publicznych i bez względu na granice państwowe. Czy Facebook, Google, Tweeter przejmują sie takimi drobnostaki jak wolność wyrażania opinii. A TVP, TVN, Polsat …. Co na to ONZ? Czy nie powinna wykreslić wszystkich rezolucji dotyczacych wolnosci słowa i cenzury Helsińska Fundacja Praw Człowieka, Amnesty International, Rzecznik Praw Obywatela – te wszystkie organizacje i stowarzyszenia, urzędy nie są zainteresowane w wolności, prawach obywatelskich, wolności słowa. Reprezentują donatorów i ich interes, który może być różny w danym momencie w zależności od państwa, w którym się zagnieżdżają ich filie. Istota ich działań jest realizowanie celu, który nie musi być widoczny na pierwszy rzut oka. To często cel czasowo odległy, ale jednoznacznie ideologiczny i sprzeczny z klasycznym pojęciem demokracji i wolności indywidualnej, nie budujący instytucji państwa obywatelskiego.
Nauka czy nieuka
Mamy wciąż w tyle głowy szacunek dla nauki. Na zasadzie automatu przenosi to nasz podziw dla jej luminarzy. Jesteśmy tak wpatrzeni w tą klasę społeczną, że wierzymy iż cztery litery: „prof” a nawet tylko dwie: „dr” przed nazwiskiem jest wystarczającym powodem dla naszego podziwu, zaufania, wiary i autorytetu.
Zabobon autorytetu
Jak wskazywał Frederic von Hayek, jak pisał Józef Maria Bocheński to zabobon. Zabobon w rozumieniu Bochańskiego nie ma zwiazku z wiarą w gusła i czary. Zabobon to twierdzenie fałszywe ale uznawane za prawdziwe (nie jest zabobobonem twierdzenie fałszywe i uznawane za fałszywe). W połączeniu z zabobonem autoryteu ludzie postrzegają świat nauki fałszywie, więc i ich wnioski nie mogą być prawdziwe.
Genralnie człowiek nauki nie może i nie jest specjalistą od wszystkiego, choć czesto jest tak postrzegany i często sam to wykorzystuje w tym kontekście.
Gdy dodatkowo poznamy system finansowania nauki, który nie reprezentuje interesów wyborców lecz interes donatorów nauki: polityków, firm, konsorcjów to powinniśmy zrozumieć, że może w wielu dziedzinach dochodzić do malwersacji w kierunku udowadniania teorii, na których zależy tylko płatnikom. Szczególnie dotyczy to nauk humanistycznych i przyrodniczych.
Typowym przykładem takiej działalnosci było wstrzymanie archeologicznych badań ekshumacyjnych w Jedwabnym, mających zbadać i udokumentować w sposób naukowy zbrodnię na Żydach. Ciekawe jest, że to Żydzi dążyli do wprowadzenia zakazu tego badania naukowego. Zakaz został przypieczętowany przez luminarza polskiej nieuki – profesora Lecha Kaczyńskiego, Prezydenta IIIRP.
Ten zakaz cenzorujący badania naukowe jest charakterystyczny. I jest elementem walki ideologicznej i politycznej kosztem prawdy. A jednak nie wywołuje wzburzenia polskich władz.
Jednak już identyczny zakaz wprowadzony na Ukrainie, zakazujacy prac ekshumacyjnych pomordowanych na Wołyniu Polaków, wywołał falę krytyki – tylko medialnej, rzecz jasna.
Każdy z czytających powinien mieć świadomość, że podobnych tematów cenzurujących naukę i jej badania jest bez liku. Zapraszam do poznania jednego.
Podobnie rzecz się ma z próbami prezentowania odmiennych pogladów w kwestii ochrony przyrody np.: na obszarze trzech puszczańskich nadleśnictw. Nadleśnictwa zajmują się wszystlim fukcjami lasu a nie tylko ochroną bierną, która dominuje w Parkach. W związku z tym traktowanie w sposób odmienny 3 (Białowieża, Browsk, Hajnówka) z 417 istniejących w Polsce nadleśnictw jest bezprawiem. Nikt dotychczas tego nie artukułuje – ja czynię to od lat. Natomiast dr Jan Łukaszewicz ośmielił sie wskazać na efekty biernej ochrony w tych nadlesnictwach, w sposób wyważony i udokumentowany. Fala hejtu i ostracyzmu z jaką spotkał się autor i redakcja ze strony „oświeconej” i narzucającej całemu społeczeństwu wizji zniszczenia środowiska i zasobów kraju stała sie przedmiotem innego artykułu. Zapraszam po lekcję etyki wg „PROFESORA” Tomasza Wesołowskiego: „Zrobieni w wariaka – rozmyślania przy czytaniu komentarzy”.
Prezydent Donald Trump realizował się między innymi jako aktywny bloger czy „tweeter”. Tym samym, przez swoją pozycję i znaczenie, budował też pomyślność Facebooka i Tweetera. Ufał, że może korzystać z tzw. mediów społecznościowych w interesie urzędu i idei, które wypełniał, zgodnie z wolą swoich wyborców. Okazuje się, że nie mógł liczyć na wdzięczność mediów, które przy nadażającej się okazji odcięły go bezwzględnie od szerokiej społeczności, pokazując tym samym , na czym polega w gruncie ich standard. Broń Boże nie jest to cenzura, gdyż standard jaki określają, i mgliście oraz wybiórczo stosują, jest w gruncie standardem widzi mi się i standardem „pana” wobec podległej mu hołoty. Ma ona wypełniać wolę właściciela. To uświadomiło całemu światu, że media nie są od informowania, lecz stały się aktywnym politycznym graczem. Ukazało to się nam dobitnie, aż do bólu. Czy rzeczywiście poczuliśmy się zaskoczeni?
D.Trump banned on Tweeter; Urzędujący prezydent, przedstawiciel ponad połowy głosujących wyborców USA został zablokowany. Jaki jest mandat Tweetera?
Wzbudziło to niesmak Angeli Merkel. A w Polsce ostro zareagował Mateusz Morawiecki łącznie ze Zbigniewem Ziobro (odkładając na bok wzajemne animozje). Poczuli się w obowiązku wskazać mediom społecznościowym gdzie jest ich miejsce3. Oczywiście był to przekaz medialny. Realnie państwo nie podjęło i nie podejmie żadnych kroków wobec dyktatorskich, autorytarnych i bezprawnych zapędów właścicieli narzucających przez swoje ideologiczne standardy określonego i kierunkowego porządku. (https://dorzeczy.pl/kraj/168769/nawet-50-mln-zl-kary-za-lamanie-wolnosci-slowa-ziobro-prezentuje-ustawe-wolnosciowa.html ) .
Bankier – tytuł artykułu 12.01.2021Do Rzeczy – Ziobro podał szczegóły Ustawy wolnościowej. 15.01.2021
Uświadomiło to politycznym klikom komu służą, i od kogo w gruncie zależą. Czy uświadomiło Kowalskiemu w czyich łapskach (brudnych czy w białych rękawiczkach) się znajduje?
Minister Cyfryzacji Marek Zagórski i porozumienie z Facebookiem ponad zapisami Konstytucji
Dwa lata wcześniej (2018) Polska poinformowała, że uregulowała z Facebookiem warunki cenzurowania. Przedstawiono porozumienie, które zawarł Marek Zagórski – Minister Cyfryzacji III RP (akuratnie w zarządzie PiS) jako sukces i jedyne na świecie porozumienie pozwalające dochodzić od Fb wyjaśnień i rozwiązywania sporów. Oczywiście te spory i wyjaśnienia miał rozwiązywać Fb. Zgodnie ze swoimi standardami. Nie wskazano jak to się ma do wolnością słowa, i zapisów o zakazie cenzurowania wypowiedzi zawartych w Konstytucji. Tym samym państwo Polskie podpisało porozumienie, w którym przehandlowało konstytucyjny zapis braku cenzury. Czy znacie tego Ministra ds. Cyfryzacji – przypominam: Marek Zagórski) i Premiera (tak, tego samego, który dziś się burzy), którzy dopuścili się oficjalnie zdrady zapisu konstytucyjnego i publicznie przedstawiali to jako sukces w walce z cenzurą? Znam wielu, którzy cieszyli się z takiej walki rządu dobrej zmiany o wolność słowa i walki z cenzurą, podczas gdy w rzeczywistości jest to akt spolegliwości i zgody na cenzurowanie łamiący zapisy Konstytucji 5,6. Czy nie prościej było zwrócić się ponownie do sędzi (https://twitter.com/adamnieznaj_2/status/787008738473472000), która w majestacie prawa orzekłaby, że podnosznie ręki na tak wspaniałego Marka Zuckerberga i jego firmę niosącą we wszechświecie kaganek wolności jest karygodne, niedopuszczalne i zasługuje na jednoznaczny odpór. Ot Panie Michnik, Panie Mazowiecki, Panie Wałęsa, Panie Kaczyński w dwóch postaciach: …”kto szablą wojuje ten od szabli ginie”. Dziś markują mars na licu, pohukują, gdy widzą, że będą wykluczeni z możliwości zabierania głosu i dyktowania ciemnemu ludowi swojej wizji, jeśli ta wizja nie będzie wizją Zuckerberga. A na ile Wam pozwala Tweeter i Facebook? Czy wynegocjowaliście już swój osobisty pakiet wolności na stronach Fb czy You Tube?
W tym roku byliśmy świadlami kolejnych aktów cenzorskich. Podam dwa charakterystyczne przyklady: 1. TVP wycięła ze swojej ramówki prgram Jana Pospieszalskiego – „Warto Rozmawiać”, pod pretekstem
Jacek Kurski – prezes TVP
„nieetycznego” doboru interrokutorów” oraz obstrukcji wobec słusznej polityki zdrwotnej rządu (około 150 tysięcy dodatkowych zgonów nie związanych z narzucaną pandemią zapalenia wirusowego typu korona i o ponad 2 miliony hospitalizacji mniej w stosynku rok do roku) : cóż ma począć redaktor, skoro strona władzy nie chce uczestniczyć w programie Program Pospieszalskiego zdjęty z anteny. Komunikat TVP – urząd cenzury – który dziś zawłaszcza nazwę: „Komisja etyki TVP” po wnikliwym zbadaniu sprawy, do którego nie dopuszczona samego Jana Pospieszalskiego ogłosiła goebelsowską wyrocznię:
Skład Komisji Etyki TVP XII kadencji • Anna Duda, • Danuta Dunin-Holecka, • Mariusz Jarosiewicz, • Stanisław Królak, • Krzysztof Nowina-Konopka, • Przemysław Wenerski, • Krzysztof Ziemiec Sekretarz Komisji – Dorota Geresz.
„”Komisja Etyki uznała, że w audycj zaprezentowano wyłącznie głosy krytyczne wobec podejmowanych działań w walce z pandemią. Dochowanie zasad rzetelności dziennikarskiej jest szczególne ważne w czasie, gdy ludzie walczą o zdrowie i życie i gdy tak wielu widzów, w oparciu o wiedzę z audycji telewizji publicznej może podejmować decyzje odnoszące się do własnego zdrowia, a w szczególności szczepień czy zachowania zasad profilaktyki” Nowe pojęcie etyki, które wskazuje nam przedstawiciel rządu dobrej zmiany, poseł Joanna Lichocka nie jest niczm innym jak wynikiem ciągu zdarzeń związanych z przenicowywaniem dotychczasowych pojęć w zakresie rodziny, małżeństwa, patriotyzmu i samej cenzury.
J.Lichocka – członek Rady Mediów Narodowych, posłanka PiS okręgu kaliskiego
„…w tym wydaniu „Warto Rozmawiać” faktycznie nie było przedstawicieli drugiej strony. Gdyby nie dwa fakty. Po pierwsze – do programu byli zaproszeni przedstawiciele Naczelnej Rady Lekarskiej, ale z zaproszenia nie skorzystali. Po drugie – co w kontekście oświadczenia Rady Etyki znacznie ważniejsze – program Pospieszalskiego był absolutnym wyjątkiem na tle linii telewizji państwowej. Prezentuje ona bowiem bez wyjątku poglądy podbijające narrację, którą określa się jako sanitarystyczną. ” – pisze Łukasz Warzecha na stronie Stwoarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Lecz stowarzyszenie nie zajmuje się formalnie łamaniem wolności słowa. Prawdopodobnie ma przeczucia z czasów stanu wyjatkowego, gdy jedno po drugim stowarzyszenia znikały z rynku i byłu zastępowane tymi które władza lubi (Ukarany za pójście pod prąd).
Jan Pośpieszalski
2. Rząd dobrej zmiany jest wysoce wrażliwy na realizacje przedwyborczych obietnic. Celowo używem przedwyborczych by uswiadomić, iż nie mają tak naprawde wielkiego związku z obietnicami, których chce się dotrzymać. Flagowy projekt wzrostu demografi zamknął się sprowadzeniem z Ukrainy milionów jej obywateli do roboty, po to by utrzymac niskie płace w kraju gospodarczo zdominowanym przez obce korporacje. Medialne doniesienia o wzrostach płac są zwykła kaczką, gdy skonfrontujemy to ze spadkiem średnich zarobków w stosunku do średniej płacy w Unii. Prymitywizm 500+ jest nie tyko nieefektywny lecz czyni ogromne straty społeczne. Celem utrzymywania niskich płac jest utrzymywanie Polski w charakterze neokolonialnego wasala wobec metropolii, które „wyciągnęły do nas łaskawą i pomocną dłoń …”
Obietnice walki o polski wegiel i energetykę węglową zniknęły w otchłani nie tylko Zielonego Ładu, lecz także w wyniku zwyczajnej prywaty PiS-owskich dygnitarzy planujących kariery w instytucjach międzynarodowych w zamian za określone stanowisko w sprawie bezpieczeństwa energetycznego Polski.
Zapowiedź programu „Otwartym tekstem”, który nie został wyemitowany. Ewa Stankiewicz.
Doświadczenia Ewy Stankiewicz niczym się nie różnią od przypadków Jana Pośpieszalskiego. Zniknął jej program w TV Republika, tak jak wcześniej zniknął z anteny ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, mający śmiałośc upominać się o pamięć wyrżnięych Wołyniaków (po tym, gdy w „2014 roku napisał o związkach ukraińskiego rządu z banderowcami”). Nadworny propagandzista PiS – Tomasz Sakiewicz, który przesądza w tym co jest słuszne, a co nie (nie zajmując się prawdą i dociekaniami w jej kierunku) wskazuje nam wyraźnie, że droga PiS nie jest jasna, lecz taka jak zwykle. Jak „partyzant wolnego słowa” usunął niezależną dziennikarkę” (Aldona Zaorska, Gazeta Warszawska, 22-28.10.2021) – rzecz nie tylko o Tomaszu Sakowiczu, TV Republika czy o Gazecie Polskiej które wyrasta na kolejna mutację Gazety Wyborczej. Trudno o większą manipulację, jak przywoływanie pojęcia „polska” w kontekście cenzury, niszczenia kraju, hipokryzji, zaprzaństwa i kompradorskiej postawy.
Piotr Naimski dawniej i dziś – Nowy Wspaniały Świat nie rózni sie wiele od Starego Świata
„Dziennikarka pytała pełnomocnika zarządu również o to, kto negocjował Zielony Ład. Naimski tłumaczył, ze rząd, a w szczególności Ministerstwo Klimatu i Środowiska. Jak zwróciła uwagę Ewa Stankiewicz, szef resortu Michał Kurtyka w tym samym czasie kandydował na sekretarza OECD1. „Zerwę pani ten program” – tymi słowami Piotra Naimskiego kończy się zapowiedź. „Bardzo chciałbym zobaczyć całą tę rozmowę, bo to musiała być petarda. Tymczasem mam informacje, że program nie poszedł, a znaleźć na YT też nie mogę” – napisał na Twitterze publicysta Łukasz Warzecha.” Sekratarz stanu Piotr Naimski stwierdził: „Zerwę Pani ten program”. – https://www.press.pl/tresc/67393,tv-republika-nie-wyemitowala-rozmowy-ewy-stankiewicz-z-ministrem-piotrem-naimskim
I już po nim.
Nie nie po Naimskim – jak powinno być, lecz po programie Ewy Stankiewicz , a może i po jej pozycji dziennkarza.
Bo Ewa Stankiewicz śmiała zadać pytanie o starania Ministra Środowiska i Klimatu Michała Kurtyki o posadę w organizacji miedzynarodowej w kontekście jego uczestnictwa w negocjacjach w tzw Zielonym Ładzie (nie, pytań w kwesti Turowa nawet się nie zdążyła zasygnalizować). O „Balitic Pipe” – kluczowej polskiej inwestycji, która ma nas chronić od ruskiej zależności , i budowanego przez … Olega Deripaskę, też się nie dwowiedzieliśmy. Bo to Pan Piotr Naimski „uczy” nas dziś standardów rzetelnego dziennikarstwa. Zapomnial jak walczył z cenzurą, a może nie walczył, tylko się ślizgał, i się udało – doślizgał sie dość wysoko.
Kilka dni temu Fb zablokował konta Konfederacji – legalnie działajacej uni parti konserwatywnych. Konfederacja ma dzis około 10-12 procent społecznego poparcia. Jeśli odbiera głosy, to najczęściej dzieje sie to kosztem zawiedzionego elektoratu PiS. Czy mając wiedzę o podpisanych porozumieniach rządu PiS z Fb, które można analizować w różnych kierunkach, możemy być pewni, że nie soszło do tego w świadomosci PiS lub nawet czynnej postawie określonych postaci tego ugrupowania? Może Konfederacja powinna wystąpic o zmianę Konstytucji i zlikwidowanie zapisu zakazującego cenzury? Jeśli bowiem rząd zawiera oficjalne porozumienia z Fb w sprawie wolności wypowiedzi i wiemy jakiego rodzaju jest to porozumienie (prosze poszukać wyżej, gdyż jest dołączona treść porozumienia oraz interpelacja sejmowa wraz z odpowiedzią w tej sprawie) to możemy domniemywać, że służy ona interesowi rządu a nie państwa.
I choć po raz kolejny odgrzewany jest kotlet Ustawy o wolnosci wypowiedzi w internecie (https://www.press.pl/tresc/68867,po-zablokowaniu-konfederacji-na-fb-wraca-pomysl-ustawy-o-ochronie-wolnosci-slowa) , to bedzie on służył cenzurze, a nie jej ograniczaniu, bo realnie wiemy na czym zależy obozowi władzy. Mamy już działajace porozumienie z Fb!
Co prawda III RP oficjalnie nie prowadzi wojny z Rosją. Ale fobia antyrosyjska, a właściwie nieprzyjazne działania w kierunku Rosji PiS podjął już na poczatku swoich rzadów. W 2016 roku zawieszono bezwizowy ruch ludnśsci miedzy Obwodem Kalingradzkim a północnowschodnimi województwami. Było to działabnie niekorzystne z punktu widzenia gospodarczego oraz społecznego. Wskazywało jednoznacznie, że interes Polaków i kraju jest mniejszy od interesu anturosyjskiego.
Dziś kraj pozbawił się broni pancernej – czy na tym polega gotowość do obrony? Czy to był inetres polskiej armii?
I choć Polska nie jest w stanie wojny, to stwarza prawa wojenne, narzuca rozwiązania wojenne, łamiąc tym samym prawa obowiązujące w kraju, oraz łamiąc porozumienia międzynarodowe.
Czy te prozumienia zawarte przed laty, często w celu rozmydlania polityki wewnętrznej państw obozu tzw socjalistycznego przestały obowiązywać? Jestem coraz mocniej przekonany, że już nie są ważne. Wypełniły swoją rolę przyczyniając się do osłabienia wschodnich reżimów, a dziś reżimy zachodnie już nie sa nimi zainteresowane. Żadne prawa człowieka, wolności słowa nie są istotne, gdy bw grę wchodzi możliwość osłabienia Rosji. Abstrahując od tego czy to wojna rosyjsko – ukraińska czy też starcie zastępcze USA z Rosją, rozpoczete przewrotem finansowanym przez zachodnie ośrodki, w tym fundusze amerykańskie, to skala restrykcji materialnych na własne społeczeństwo jest ogromna. Podążają za nią działania niematerialne – propaganda i cenzura, ostracyzm wobec tych co mają odmienne stanowisko. Dziś już nie tylko Puszkin jest passe. Oficialnie zablokowano strony internetowe, które krytycznie patrzą na niszczenie kraju.
Podobnie jak w czas „pandemi” oficialnie ogłoszono prawdę i wskazano też na ośrodki nieprawdy, nie pozostawiając ludziom żadnego wyboru.
Gdy wiemy czyje pieniądze finansowały ukraińską rewolucje, wiemy także pod czyim wpływem jest ośrodek władzy w III RP.
„Jerzy Andrzejewski, został wczoraj zatrzymany przez policję. Będzie musiał odbyć karę 3 miesięcy więzienia za wpisy na portalu Facebook dotyczące Ukrainy i Ukraińców. Do tej pory karano ludzi innymi sposobami np: niejawną cenzurą (np. Myśl Polską) lub finansowo (np. Henryka Mikietyna). Teraz przeszliśmy do kolejnego etapu.
Art. 54. Konstytucji RP mówi: „Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji. Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane”. Ludzie mają prawo do swoich poglądów, nawet jeżeli te poglądy stoją w odwrotności do tych prezentowanych przez p. Morawieckiego, Kaczyńskiego, Biedronia i Tuska. Ludzie mają prawo do swoich poglądów, nawet jeżeli te są mylne lub powszechnie uważane za skandaliczne. Na tym właśnie polega pluralizm i demokracja. O tym przecież mówili dawni opozycjoniści, którzy stali się w III RP cenzorami i zamordystami znacznie skuteczniejszymi niż ci z ul. Mysiej.
Wszyscy pamiętamy jakie wulgarne i ziejące nienawiścią hasła były noszone na różnorakich tolerancyjnych i demokratycznych marszach i pochodach. Wszyscy pamiętamy jakie wpisy i komentarze w publicznych mediach dotyczące Rosji i Rosjan pojawiały się w ciągu ostatniego roku. Niezwykłe jest to, jak trudno jest w Polsce zdefiniować antypolonizm lub rusofobię, a jednocześnie jak łatwo ukrainofobię, antysemityzm lub homofobię.
Łukasz Jastrzębski”
Wpis jest cytatem artykułu internetowego wydania dwutygodnika Myśl Polska, objętego cenzurą, która stanowi zbrodnie przeciwko zapisom Konstytucji, podobnie jak wyrok, który opisuje
To nie jest przypadek odosobniony. Jeśli wciąż ùważamy, że wolność słowa jest filarem demokracji i swobód obywatelskich, to powinniśmy zastanowić się nad tymi wszystkimi politykami i decydentami, którzy o tej wolności i demokracji nam opowiadają, o którą „walczą i którą wprowadzają” właśnie takimi wyrokami. IIIRP, której instytucje nie tylko cenzurują wiele tytułów, ale kryminalizują wolność słowa, to od zarania kikut wykorzystujący swą siłę w zewnętrznym interesie. Dziś kryminalizuje osoby walczące o prawdę na temat wołyńskiej zbrodni, poniewierając tym samym jej ofiarami.
To nie pierwszy taki wyrok w imieniu IIIRP, ale nie w imieniu Polski. W Lublinie skazano mężczyznę, który przygarnął pod swój dach około 40 wychodźców – a został zadenuncjonowany przez organizacje ukraińskie w Polsce.
Zbrodnia przeciwko Konstytucji nie jest wybaczalna i nie ma od niej immunitetów. Jest tak długo bezkarna, jak długo Polska i Polacy pozostają w zniewoleniu.
Ochrona zbrodni i ukraińskich zbrodniarzy z Wołynia jest dziś w IIIRP traktowana jak racja stanu, a walka o pamięć ofiar i otwarte wskazywanie sprawców jak zbrodnia przeciwko Polsce.
Fasadowe państwo nie kryje już obcej fasady.
PS
Każdy pamięta, a IIIRP nie pozwala zapomnieć o zbrodni katyńskiej oraz o prześladowaniach pamięci o niej w czasach PRL.
Zmiany klimatyczne.
Czyżby kiedyś ich nie było? W 1972 roku ostrzegano prezydenta Richarda Nixona przed nieuniknionym zlodowaceniem. Miało się dokonać w ciągu wieku. Zaświadczało o tym 42 najwybitniejszych naukowców z Europy i Ameryki („The end of the present interglacial”). Od połowy lat 80-tych XX wieku mamy już jednak globalne ocieplenie.
Kanclerz Angela MerkelPremier M. Thatcher
O klęsce nauki pisał Fredric von Hayek. („Intelektualiści a socjalizm”) . Nie w każdej dziedzinie … Nikt nami nie zmanipuluje w kwestii dobrego buta, dobrego samochodu, a już na pewno nie w kwestii mostu, z którego dzień w dzień korzystają setki tysięcy ludzi.
Widzieliście gdzieś reklamę dobrego mostu? Jednak są dziedziny wrażliwe na ideologie i manipulacje: humanistyczne i przyrodnicze.
Człowiek walczył z dinozaurami m.in. rzucając w nie kamieniami
Dobitnym przykładem wiedzy na temat realnych elementów tego świata było stwierdzenie Ewy Kopacz na temat wyniszczenia przez ludzi dinozaurów (Ludzie walczyli z dinozaurami, kamieniami w nie rzucając, aż do ich osłabienia… ). To tacy ludzie „kupują” ideologię i przesądzają o kierunkach.
Głosujecie na nich?
Ocieplenie klimatyczne jest forsowane wokół nas za pomocą tumultu. – Czy to wystarczająca jakość, by mu się poddać. Manipulacje nie są tworzone i realizowane ot tak, tak sobie, dla samej manipulacji.
Są elementem, osiągania określonych celów. Celem jest pomyślność jednych kosztem innych. Społeczeństw, państw, gospodarek, systemów.
Michael Shellenberger, „Bohater Ochrony Środowiska” za 2008 rok wg magazyny Time
Warto samodzielnie poznawać tajniki natury.
Wskaźnikami zmian klimatycznych są opady i temperatura. To są twarde dane. Są one do odszukania w danych stacji meteorologicznych ewidencjonujących je od niemal dwóch wieków. Gdy się im przyjrzymy, z łatwością powinniśmy wysnuć odpowiednią refleksję (na przeważającym obszarze Polski, w jej obecnych granicach, w okresie 150 lat średnia roczna temperatura „radykalnie podskoczyła” o 1,5 stopnia, a ilość opadów WZROSŁA też nieznacznie). Oczywistym jest, że CO2 (dwutlenek węgla) nie jest gazem trującym – na co wskazują dziś coraz szerzej zniecierpliwione media poprawności politycznej. Ten element powietrza, którym oddychamy, wraz z temperaturą dodatnio stymuluje intensywność fotosyntezy (jeśli nie wszyscy wiedzą co to jest ta fotosynteza, to niech tak już pozostanie, ale to oznacza, że niepotrzebnie tracą czas). Kilka lat wcześniej zdecydował się rozpocząć batalię z Greenpeace jej
Greenpeace?
współzałożyciel – Patrick Moore*.
Dziś mamy kolejne nazwisko: Michael Shellenberger**. Nie pierwszy i nie ostatni to przykład byłego ekologistycznego guru. Ale jakże wspaniale był wcześniej postrzegany…. Ostatni się poddają żołnierze. Są dobrze wyszkoleni, subordynowani, z wysokim morale. Niektórzy będą trwać na posterunku dziesiątki lat po … Nie to jest jednak istotne. Istotne, że ta zmiana (M. Shellenberger’a) jest dla wielu zła a dla innych dobra. Że patrzą na świat nie swoimi oczyma, lecz podlegają iluzji telewizji, radia, mediów, i ich właścicieli. Że pokładają wiarę w ich dobre intencje.
Okładka książki Vaclava Klausa, Prezydenta Czech
A Ty, czytający te słowa? Ty też tak możesz. Podejmij jedyną słuszną decyzję na fali konformizmu: zapisz się tam, gdzie trzeba, twórz tumult w sprawie wycinki i cieplaniaryzmu, weź Ewe Kopacz na barana, i ciągnij – w zapale i pocie Adama Wajraka na wozie… Ale możesz też powiedzieć: Sprawdzam. A może zajmiesz się realną ochroną środowiska?
***
Założyciel Greenpeace
*Patrick Moore – fragm. z Wikipedii hasło Greenpeace – Krytyka: Greenpeace jest często krytykowana za to, że jest zbyt radykalna; za częste działania na granicy ekoterroryzmu; za działania pseudoekologiczne i propagandowe; za obieranie stanowisk w dyskusjach nad ekologią, które nie są ani ekologicznie ani ekonomicznie właściwe; za krytykę energetyki jądrowej, za krytykę rządów, przemysłu, polityków i środowisk ekologicznych. Współzałożyciel Greenpeace Patrick Moore odszedł z organizacji w 1986, kiedy ta zdecydowała poprzeć powszechny zakaz używania chloru, który Moore nazwał „niezbędnym dla naszego zdrowia” i „największą nowością w historii publicznego zdrowia”. Moore uważa, że dziś Greenpeace jest motywowana przez politykę, a nie przez naukę, zauważając, że żaden z jego „kolegów dyrektorów nie ma jakiejkolwiek podstawowej edukacji naukowej.
Micheal Schellenberger – okładka książki
** Michael Shellenberger – od wielu lat jest pierwszoplanową postacią ruchu ekologicznego w USA. W 2008 roku zdobył przyznawany przez magazyn „Time” tytuł „Bohatera Ochrony Środowiska”. W tym samym roku zdobył prestiżową nagrodę Green Book Award. Artykuły ekologiczne jego autorstwa były publikowane przez „Forbes”, „New York Times”, „Wall Street Journal” czy „Washington Post”. Shellenberger występował w Kongresie w roli eksperta ds. energii. Został zaproszony przez działający przy ONZ Międzyrządowy Panel ds. Zmian Klimatu (IPCC) do pełnienia roli recenzenta kolejnego raportu klimatycznego tej organizacji. „– W imieniu ekologów na całym świecie chciałbym oficjalnie przeprosić za straszenie zmianami klimatu – pisze Michael Shellenberger. Jeden z najbardziej znanych i wpływowych amerykańskich aktywistów ekologicznych w swojej nowej książce rozprawia się z mitami i kłamstwami szerzonymi przez alarmistów klimatycznych.” https://www.facebook.com/SlaskoDabrowskaSolidarnosc/posts Czołowy ekolog przeprasza za alarmizm klimatyczny – http://solidarnosckatowice.pl/pl-PL/czolowy_ekolog_przeprasza_za_alarmizm_klimatyczny.html
Pierdy. Już nie tylko ludzka fizjologia, ale ideologia, polityka i element gospodarczy
Jemioła. Każdy widział i wie. Na drzewach przydrożnych i na bożonarodzeniowym bazarze. Lecz tym razem nie o tym. Dziś o jemiole w lesie. A konkretnie w Lasach Państwowych – w naszych lasach.
Przywołam na wszelki wypadek definicję, byśmy próbowali rzecz widzieć w sposób jednoznaczny. Jemioła – to roślina dwupienna z jednopłciowymi kwiatami, niezdolna do samozapylenia. W strukturze płci stwierdzono dominację osobników żeńskich nad męskimi. Kwiaty są żółtawe i niewielkie (2–3 mm średnicy), zebrane w grupy usytuowane w rozwidleniach gałązek. Okwiat niezróżnicowany. Kwiaty mają miłą woń i wydzielają duże ilości nektaru. Pyłek przenoszą owady. Owoce jemioły są białe (u niektórych podgatunków żółtawe), okrągłe (u niektórych podgatunków jajowate) nibyjagody o średnicy 6–10 mm, z niewielkimi owocami właściwymi („nasionami”) w środku, w grupach po 2–6. Każde „nasiono” zawiera od 1 do 3 zarodków (poliembrionia). „Owoce” utrzymują się na gałązkach przez całą zimę. Jemioła kwitnie od lutego do kwietnia. „Owoce” dojrzewają późną jesienią i wczesną zimą. Stanowią pożywienie ptaków, które przyczyniają się do rozprzestrzeniania rośliny (ornitochoria). Przy czym tylko jemiołuszki i paszkoty połykają całe „owoce” umożliwiając rozprzestrzenianie roślin na większe odległości. Pozostałe ptaki skubią „owoce”, które za sprawą kleistego miąższu łatwo przywierają do gałęzi drzewa. Nasiona kiełkują w maju. Młode rośliny początkowo przywierają do drzewa-gospodarza za pomocą ssawek, z czasem wytwarzają korzenie. Co roku przyrasta kolejne rozwidlenie i po ich liczbie można łatwo ustalić wiek rośliny. Wiek roślin ma wyraźny wpływ na zmienność ich cech. Poszczególne rośliny dożywają do ok. 30-40 lat.
Jemioła rośnie na drzewach pobierając substancje odżywcze od żywiciela. Wykazuje wyraźne zróżnicowanie jeśli chodzi o preferencje drzewa-gospodarza, przy czym istotne różnice pod tym względem wykazują poszczególne podgatunki (w Polsce trzy).
Negatywny wpływ jemioły jest jednak większy niż wcześniej sądzono. W okresach suszy aparaty szparkowe jemioły mogą być otwarte, co zwiększa deficyt wody w drzewie. Jednocześnie jemioła pospolita oprócz wody i soli mineralnych pobiera również produkty fotosyntezy od rośliny-gospodarza. Badania naukowe wskazują, że od 23 do 45% węgla w jemiole pochodzi od drzew, na których te rośliny rosną.
Dwupienność, dioecja – u roślin występowanie żeńskich i męskich organów rozrodczych na różnych osobnikach. Rośliny takie określane są mianem dwupiennych (rozdzielnopłciowych). W przypadku roślin nasiennych dwupiennymi nazywane są te rośliny, na których występują wyłącznie kwiaty męskie lub kwiaty żeńskie. Rozdzielenie płci organów generatywnych między różnymi osobnikami jest jedną z form zapobiegania samozapyleniu. – dla łatwości z Wikipedia
Jemioła jest półpasożytem lub, w innych kręgach, nazywana jest pasożytem
Z całą pewnością w lesie gospodarczym, pełniącym różne funkcje, ale też funkcje produkcyjne powszechna obecność jemioły ma negatywne znaczenie ekonomiczne, gdyż niekorzystnie oddziaływa na drzewa żywicielskie i drzewostany. Prócz tego jest jednym z czynników obniżających odporność drzewa na inne elementy szkodliwe biotyczne i abiotyczne.
Dziś jemioła jest pospolita na sośnie (w całej środkowej i południowej części kraju), głównym gatunku drzewa lasów w Polsce. Tym samym jest zasadniczym elementem mającym wpływ na ten gatunek drzewa. Ma wpływ większy niż gospodarz i zarządca terenu, gdyż ten przez dziesięciolecia nie reagował na wzrost populacji jemioły. Innymi słowy z dbałości o kondycję lasów jemioła była wyłączona.
Jakie są tego przyczyny?
Detereminizm
Gdy jeszcze raz spojrzymy na encyklopedyczne opisanie gatunku JEMIOŁA przeczytamy: Owoce jemioły „Stanowią pożywienie ptaków, które przyczyniają się do rozprzestrzeniania rośliny (ornitochoria)”. Musi więc istnieć owoc zawierający nasiono i ptak, który go spożyje by zaraz z wydalonym kałem powstał nowy osobnik jemioły w nowym miejscu, na kolejnej gałęzi czy kolejnym drzewie. Gdyby nie było pierwszej jemioły i nie byłoby ptaków, które są szczególnie łase na owoce zawierające nasiona, to sosna nie miałoby problemów z jemiołą. To wskazuje, że do tego, by zaistniało rozprzestrzenianie się jemioły potrzebne są bezwzględnie trzy elementy: owocująca jemioła, ptaki które spożywają jej owoce i tym sposobem roznoszące jej nasiona oraz drzewa żywicielskie, które stanowią dla kiełkujących nasion bazę żywieniową.
Determinizm w przypadku rozprzestrzeniania się naturalnego jemioły to jej właściwości fizjologiczne, specyfika ptaków lubiących jej owoce oraz istnienie drzew mających swoiste cechy żywicielskie dla kiełkujących nasion jemioły.
Fałszem więc jest posądzanie jemioły, iż atakuje osłabione drzewa albo, że jej wzrost ilościowy wynika z klimatu i jego zmian. Zmiany klimatyczne dzieją się bardzo wolno,Zmiennosc średniej rocznej temperatury w Warszawie w okresie 1779-2012Zmienność wieloletnich sum opadów w Warszawie
czego dowody znajdują się w każdym obserwatorium meteorologicznym. Dla przykładu zamieszczam zmiany w temperaturze średniej w Polsce na przestrzeni ponad wieku (wzrost o 1,5 stopnia, a więc mamy trend a nie zjawisko nagłe) jak również zmiany w opadach (rosną nieznacznie). Z całą pewnością rozprzestrzenianie się jemioły ma związek z populacja ptaków. Lecz jestem pesymistą gdy idzie o teorie, że ptaki wybierają sobie do siadania drzewa osłabione i w złej kondycji. Czy ktoś to badał? A może korelował to jakiś ornitologiczny pasjonat – że akurat te wybierają do tego by na nich załatwić swoją potrzebę. Możemy z pewnością wskazać miejsca, gdzie ptaki lubią sobie przysiąść. Są to pojedyncze drzewa (czyż nie te biogrupy pozastawiane do rozpadu bliskie oszołomstwu tzw.: polskiej szkoły leśnej zafascynowanej tworzeniem i gromadzeniem martwego drewna) , drzewa na skraju, drzewa wzdłuż cieków.
Lecz wyjaśnijmy sobie rzecz do końca: same ptaki nie determinują rozprzestrzeniania się jemioły. By można było rozprzestrzeniać jemiołę to ta jemioła musi już być i owocować. Nawet milion paszkotów nie rozniesie nasion jemioły, gdy nie będzie jemioły. Gdy nie będzie jemioły płci żeńskiej: „Jemioła – to roślina dwupienna z jednopłciowymi kwiatami, niezdolna do samozapylenia.”- bo to żeńska płeć jest odpowiedzialna za tworzenie nibyjagód. Paszkoty nie umrą z powodu braku jemioły, gdyż chcąc nie chcąc znajdą sobie inne pożywienie (uprzedzam zatroskanie niektórych).
Sprawą druga: roznoszenie nasion jemioły odbywa się w okresie zimowym (wówczas jemioła utrzymuje na sobie owoce), gdy ptaków nie jest najwięcej. Sosna ma więc dużo szczęścia, że jemioła nie owocuje wiosną i latem, gdy ptaków jest zatrzęsienie. Lecz czy to słuszna uwaga? Zależy od ilości owocującej jemioły i apetytów ptaków. Owoce jemioły są wyjątkowym przysmakiem nie tylko dla ptaków. Więc zrobią wszystko, by nie przepuścić choć jednej nibyjagódce.
Zagęszczenie występowania jemioły na drzewie sosny zwyczajnej
I właściwie mógłbym zakończyć, gdyby sosna nie miała właściciela. Ale tak nie jest. Raczej każda sosna ma właściciela. A największym właścicielem sosen w Polsce jest Skarb Państwa. Zdawałoby się, że powinien zrobić wszystko by las trwał w zdrowiu i dobrej kondycji. Skarb Państwa odpowiada za stan sosny, gdyż decyduje to nie tylko o obrazie lasów, ale jest także zasadniczym elementem gospodarki leśnej i przemysłów drzewnych. Skarb Państwa tylko z pozoru jest anonimowy. Reprezentują go określone osoby: Minister Finansów, Premier i w końcu osoby, które wprost zostały wskazane na odpowiedzialnych za stan lasów: Minister
Jemioła na pniu sosny zwyczajnejJemioła na gałęziach sosny zwyczajnej
Środowiska i Dyrektor Generalny Lasów Państwowych. – Nie widzieli jemioły, nie reagowali na jej zgubny wpływ na sosnę? Może się nie znają? A może są też inne przyczyny?
Wcześniej było o ptakach, które nie odsądzając ich od inteligencji i wrodzonej mądrości, skupiają się na przeżyciu, trwaniu i przedłużaniu gatunku.
Teraz o człowieku, tym polskim i decydującym. O jego inteligencji i mądrości. Potrafi zbudować rakietę i polecieć nią na Księżyc – a więc potencjał umysłu ma. Czemu nie ścigał się z ptakiem by ratować sosnę, tym bardziej, że jak napisałem ptak by sobie poradził bez jemioły?
Rakieta jednak nie powstała w Polsce, natomiast w Polsce powstała teoria, że nie ma organizmów szkodliwych w lesie, że wszystkie są pożyteczne, więc nawet nie
Stan klęski – zagęszczenie jemioły w drzewostanie sosny zwyczajnej Nadleśnictwa Smardzewice
zainteresował się jemiołą. Stworzono procedury uniemożliwiają reagowanie w sytuacjach kryzysowych. Pisząc o procedurach mam na uwadze procedury administracyjne, leśne jak i dobór ludzi. Nic się nie dzieje póki ten najwyższy specjalista-dyletant nie dostrzeże. W takich warunkach, trudno by ktoś coś widział i reagował akuratnie do okoliczności i zagrożenia. To są zasadnicze przyczyny rozprzestrzeniania się jemioły na sośnie (stara jodła w Górach Świętokrzyskich została stracona wcześniej) na niespotykaną nigdzie indziej w Europie skalę.
Indeterminizm
Jemioła (pasożyt) owocuje białymi nibyjagodami zawierającymi wewnątrz nasionko lub kilka nasionek. Ten owoc to wyjątkowy przysmak dla ptaków, które metodą konsumpcji roznoszą pasożyta na inne drzewa. Szkodliwość jemioły dla żywiciela jest jednoznaczna i niepodważalna. Osłabia drzewa, mogąc w perspektywie doprowadzić do ich śmierci, niszcząc ich możliwości przyrostowe i odporność. Równocześnie osłabia naturalne właściwości i jakość szyszek oraz nasion. Brak reakcji i dopuszczenie do nadzwyczajnego rozmnożenia się jemioły, mającego w wielu regionach kraju charakter klęski, to wynik wielu ludzkich zaniechań materialnych i niematerialnych. To przyrodnicze ignoranctwo czynione z pełną świadomością.
Polska dysponuje dość dużym zasobem leśnym, który nie jest wykorzystywany zgodnie z zasadami racjonalnej gospodarki, gdyż podlega Ustawie o lasach. Ustawa ta wykluczaJan Kosiorowski RDLP Kraków
element ekonomiki („Na czym polega las – emocjonalny wykład Jana Kosiorowskiego”) oraz wyklucza związek Lasów Państwowych z państwem i suwerenem. Tym samym kondycja lasów stała się elementem marginalnym, podobnie jak stały się nimi: wielkość zasobów i możliwości produkcyjne. Te zaniechania otworzyły się na zupełnie nieprzewidywalne kierunki gospodarstwa leśnego w celu wykorzystania środków pobieranych od Skarbu Państwa i Suwerena na konsumpcję własną. W takich okolicznościach nie może dziwić fakt iluzorycznej dbałości o stan lasu mającej odzwierciedlenie w przyjmowanych rozwiązaniach prawnych krajowych i międzynarodowych.
„W takich pięknych okolicznościach przyrody”, jak mawiał Sidorowski/Himilsbach („Rejs”), postęp jemioły ma związek z grubością pokrywy śnieżnej (armatek naśnieżających jednak nie kupują), wielkością opadów i globalnym ociepleniem. Ale nie z własnym zaniechaniem, brakiem kompetencji, wiedzy i dbałości o wspólne dobro. Wiedzy i nauki o lesie. Nieuki.
W takich okolicznościach będą monitorować, do czasu aż przedmiot monitorowania nie ulegnie kompletnej destrukcji, lub nawet i dzień dłużej.
Nie dziwi więc wiązanie „nagłego” pojawu jemioły z nagłym ociepleniem, brakiem pokrywy śnieżnej…
W takich okolicznościach monitorują stan zagrożenia od jemioły w okresie, gdy nie wytworzyła jeszcze owoców, a przecież to one przesądzają o możliwości rozprzestrzeniania się pasożyta. Chyba, że …. to jednak klimat. „Sorry, taki mamy… „– stwierdziła już jakiś czas temu Elżbieta Bieńkowska, co ochoczo podchwytują i dziś …
Okazuje się, że skala zniszczeń przekroczyła oczekiwania, że zaczyna ingerować w ograniczenie możliwości przetwórczych istniejącego jeszcze przemysłu. Więc dostrzeżenie problemu (absolutnie nie samoistne) i prosty przekaz – winny jest klimat (czy dysponujemy
Rok 1984 George Orwell – okładka książki, MuzaSA
już odpowiednio silną nauką w tej przestrzeni?). Czy Ministerstwo Prawdy (G.Orwell „Rok 1984”) zaczęło działania w kierunku zmiany definicji jemioły w istniejących w Polsce i na świecie encyklopediach? Bo wyraźnie encyklopedyści nie nadążają.
Póki co nie pojawiła się jeszcze teoria zdrady ze strony ptasiego świata (oczywiście wiadomej – ruskiej, proweniencji), a przecież ten element byłby bardziej zbliżony do naturalnych determinand, i być może bardziej zrozumiały.
Abstrahując od biologii, fizjologii jemioły nie będziemy dziś zgłębiać determinizmów i indeterminizmów umysłowych1.
W każdym razie katalog indetermizmów nie został wyczerpany.
determinizm – zajście każdego zdarzenia (zjawiska) jest wyznaczone jednoznacznie przez zdarzenie (zjawisko) poprzedzające je w czasie; stanowi zasadę wyjaśnienia prawidłowości i przewidywania zdarzeń (zjawisk) – z Encyklopedia PWN; m.in. to powszechne obowiązywanie praw natury w całej przyrodzie bez wyjątku, także w człowieku. Determinizm wyklucza przypadek jako zjawisko obiektywne (z Wikipedii); indeterminizm – istnieją zjawiska niepodlegające prawom przyrody.
Polski - zmień
العربية
简体中文
Nederlands
English
Français
Deutsch
Italiano
Português
Русский
Español